Ο φιλέλλην Ρώσος ποιητής Αλεξάντρ Πούσκιν

Αλεξάντρ Πούσκιν

1799 – 1837

Ο Πούσκιν ήταν για όλους τους ποιητές σαν μια ποιητική φλόγα που έπεσε απ’ τα ουράνια και από την οποία σαν κεράκια άναψαν άλλοι αυτοφυείς ποιητές. Γύρω του διαμορφώθηκε ολόκληρος αστερισμός.

Νικολάι Γκόγκολ

Στην Ελληνίδα
(απόσπασμα)

Γεννήθηκες να αναφλέγεις
Τη φαντασία αχαλίνωτη των ποιητών,
Να την ταράζεις και μαγεύεις
Με την φιλόφρονη ζωντάνια των χαιρετισμών,
Με της κουβέντας τη γλυκιά παραξενια
Και των ματιών την τσαχπινιά
Με του ποδιού τη γύμνια άσεμνη
Γεννήθηκες να προξενείς τη φλογερή τρυφή
Και να γεμίζεις αγαλλίαση τα πάθη.

Ο Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν (ρωσική γραφή: Александр Сергеевич Пушкин, προφορά στα ρωσικά: Αλιξάντρ Σιργκιέγιεβιτς Πούσκιν), (6 Iουνίου (26 Mαΐου γρηγοριανό ημερολόγιο) 1799 – 10 Φεβρουαρίου (29 Ιανουαρίου) 1837), ήταν μέγιστος Ρώσος ποιητής, συγγραφέας, γενάρχης της σύγχρονης ρωσικής λογοτεχνίας και γνωστός φιλέλληνας.
Θεωρείται ο κορυφαίος Ρώσος ποιητής όλων των εποχών. Μορφή συγκλονιστική, με έργο πανανθρώπινο, γέννησε σε μια δύσκολη και αφιλόξενη γη αληθινά θαύματα. Με φωτεινό του φάρο την ασύγκριτη πένα του, το ποτάμι της ρωσικής λογοτεχνίας ξεχύθηκε σαν λάβα, εκφράζοντας την περίφημη ρωσική ψυχή και τοποθετώντας τη Ρωσία οριστικά και αμετάκλητα στις μεγάλες πνευματικές δυνάμεις.
Ξεπροβόδισε τη ρωσική λογοτεχνία, με ανελέητη ειλικρίνεια και τόλμη, στα ερέβη του μεγάλου ερωτήματος: τον αέναο διάλογο ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο. Το θάνατο όχι μόνον-κι εδώ είναι το μεγαλείο του-στα επέκεινα της ύπαρξης, αλλά στις μορφές που λαμβάνει εντός της. Ο Νικολάι Γκόγκολ έγραψε για τον Πούσκιν : Ο Πούσκιν ήταν για όλους τους ποιητές σαν μια...

Η συνέχεια εδώ