SUKHOI T-50 PAK FA - Σε 18 μήνες παραδίδεται το μαχητικό που θα αλλάξει την παγκόσμια ισορροπία

Το αργότερο σε δύο χρόνια από σήμερα, στις αρχές του 2016, το πλέον σύγχρονο μαχητικό αεροσκάφος πέμτπης γενιάς το T-50 του προγράμματος PAK-FA θα ξεκινήσει να παραδίδεται στις Μοίρες μαχητικών αεροσκαφών της ρωσικής Αεροπορίας, καθώς ολοκληρώθηκαν με πλήρη επιτυχία οι δοκιμές του αεροσκάφους.
Πάντως οι Ρώσοι αξιωματούχοι αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο να τεθεί και ενωρίτερα σε παραγωγή, σε 9 μήνες από σήμερα και αν αρχίσουν οι παραδόσεις σε 18 μήνες αν το απαιτήσουν οι γεωστρατηγικές ανάκγες της Ρωσίας...
Σύμφωνα με σημερινές δηλώσεις του Ρώσου ΑΓΕΑ υποπτεράρχου Victor  Bondarev «το πρόγραμμα των δοκιμών του μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς Τ-50 ,  είναι επιτυχές και οι  παραδόσεις στις πολεμικές μοίρες θα αρχίσουν επίσημα το 2016 αλλάζοντας τα δεδομένα στην παγκόσμια αεροπορική ισχύ» .
«Η αμυντική βιομηχανία έχει παραδώσει έως τώρα πέντε πρωτότυπα αεροσκάφη Τ-50 με τα οποία υλοποιείται ένα εξαντλητικό πρόγραμμα πτητικών δοκιμών. Μέχρι το Μάρτιο του 2014 ένα από αυτά θα μεταφερθεί  στο ειδικό αεροπορικό κέντρο πλοήγησης, για περαιτέρω δοκιμές» δήλωσε ο Victor  Bondarev κατά τη διάρκεια επίσκεψης του στο εργοστάσιο αεροσκαφών  Sukhoi στην περιοχή  Komsomolsk -on - Amur .
«Το νέο μαχητικό αεροσκάφος T - 50 κατά τη διάρκεια της δοκιμής επιβεβαιώνει συνεχώς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του» , τόνισε ο Bondarev. Ο ίδιος υπενθύμισε ότι οι παραδόσεις των μαχητικών θα αρχίσουν  το 2016 , αναφέρει το ITAR - TASS .
«Αν και δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας σχετικά με την εφαρμογή του παρόντος προγράμματος είναι πιθανό ότι  η ρωσική αεροπορία μπορεί να παραλάβει το νέο μαχητικό αεροσκάφος  T - 50 , ακόμη και νωρίτερα αν περατωθούν έγκαιρα οι πτητικές δοκιμές» είπε ο Ρώσος ΑΓΕΑ, ο οποίος υποστηρίζει ότι μπορεί στα μέσα του 2015 τα πρώτα μαχητικά παραγωγής θα παραδοθούν στις Μοίρες γύρω από την Μόσχα.
Η ρωσική Αεροπορία έχει επενδύσει πολλά στο πρόγραμμα του PAK FA καθώς προς τα τέλη της δεκαετίας θα αρχίσει να εξοπλίζει μαζικά μονάδες πρώτης γραμμής με ένα μαχητικό το οποίο διαθέτει τεχνολογία Stealth, υπέρ-ευελιξία, ικανότητα υπερηχητικής πτήσης χωρίς μετάκαυση (supercruise), εσωτερικά μεταφερόμενα όπλα, προηγμένα ηλεκτρονικά συστήματα και ραντάρ AESA μπάντας Χ ικανό για τον εντοπισμό Stealth εχθρικών μαχητικών!
Τον Απρίλιο , ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι το  Τ - 50 θα τεθεί σε μάχιμη υπηρεσία στις Ένοπλες Δυνάμεις το 2016 .
Το αεροσκάφος T-50 ( PAK FA) είναι το αντίπαλο δέος του αμερικανικου F-22, με το οποίο όμως χωρίζεται με μία 20ετία εξέλιξης. Το πιο είναι "στα χαρτιά", πάντα, καλύτερο αεροσκάφος, θα φανεί όταν έχουν τα πρώτα Τ-50 παραγωγής.
Η πρώτη πτήση του πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2010 στο Komsomolsk -on - Amur , καθώς και στις 17 Αυγούστου  2011 στην  Διεθνή έκθεση MAKS - 2011.
Όταν κάποιος αξιωματικός και μάλιστα ο αρχηγός της πολεμικής αεροπορίας της Ρωσίας αναφέρει ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα με το πρόγραμμα αλλά  μπορεί το Τ-50 να τεθεί σε υπηρεσία και νωρίτερα» αυτό σημαίνει  αρχικά ότι υπάρχει «μέριμνα» να τεθεί σε μαζική παραγωγή και νωρίτερα.
Ο αρχικός σχεδιασμός περιλαμβάνει την κατασκευή τουλάχιστον 500 αεροσκαφών. Από αυτά 250 προορίζονται για την ρωσική Αεροπορία (200 μονοθέσια και 50 διθέσια)και 250 προορίζονται για την ινδική αεροπορία (50 μονοθέσια και 200 διθέσια).
Αν και η τελική παραγωγή θα εξαρτηθεί και από την οικονομική κατάσταση των κρατών αυτών, εντούτοις θεωρείται ότι οι αριθμοί αυτοί δεν θα μειωθούν, ιδίως σε ότι αφορά τις παραγγελίες της Ινδικής αεροπορίας.
Το αεροσκάφος μπορεί δυνητικά να εξαχθεί σε όλες τις χώρες που διαθέτουν εξελιγμένες μορφές του SU-27, οι οποίες ξεπερνάνε τις 10.
Επιπλέον τεχνικά χαρακτηριστικά
    -Μαχητικό 5ης γενιάς
    -Βάρος απογείωσης (50% καύσιμα + βλήματα) 26.000 kg
    -Βάρος απογείωσης (100% καύσιμα + βλήματα) 33.990 kg
    μεγ. βάρος απογείωσης 37.000 kg
     -Εσωτερικά μεταφερόμενα καύσιμα 7.500 kg
    -Ωφέλιμο φορτίο εσωτερικά 1.840
    -Ωφέλιμο φορτίο μέγιστο 2.260
    -Ταχύτητα ταξιδιού, 1,8-2 Mach
    -Ταχύτητα supercruise 1,4-1,8 Mach
    -Εμβέλεια: Τουλάχιστον εφάμιλλη της γενιά των Su-27/35
    --Όρια φόρτισης 10-11 g (τουλάχιστον 9 g)
    -"Υπογραφή" ραντάρ (ίχνος αεροσκάφους RCS, 0,05-0,5 m2 μετωπικά.
Με βάση την παρούσα σχεδίαση το ηλεκτρομαγνητικό ίχνος θα είναι σημαντικά υψηλότερο πλευρικά και από την οπίσθια κάτοψη.
Το αυξημένο ίχνος στο οπίσθιο και το κάτω τόξο έχει οδηγήσει σε σκέψεις για αντικατάσταση των συμβατικών εξαγωγών καυσίμων με άλλες κατευθυνόμενης ώσης τετράγωνου σχήματος.
Η αλλαγή αυτή αν και αναμένεται να μειώσει την αποδιδόμενη από τους κινητήρες ώση, εντούτοις βελτιώνει τα χαρακτηριστικά χαμηλής παρατηρησιμότητας του αεροσκάφους, ιδίως από το κατώτερο τόξο.
Πιθανόν λόγω γεωπολιτικών ανακατατάξεων και πιθανών συγκρούσεων τα επόμενα 2 χρόνια με την  κατάσταση ασφαλείας παγκοσμίως να παραμένει ρευστή.
Εάν εμφανισθούν π.χ κάποιες συγκρούσεις στο Καύκασο ή κάπου αλλού και απαιτηθεί η συνδρομή του νέου μαχητικού νωρίτερα από τον προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα τότε το μαχητικό θα τεθεί σε μαζική παραγωγή για καλύψει τις ανάγκες της ρωσικής Αεροπορίας.


Πηγή: defencenet

Χωρίς μισόλογα και περιστροφές εφ' όλης της ύλης συνέντευξη Πούτιν μπροστά σε 1.300 δημοσιογράφους

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαδίμιρ Πούτιν για ένατη φορά στη διάρκεια της προεδρικής του θητείας παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη Τύπου. Στην εκδήλωση αυτή, η οποία εδώ και για δεύτερη φορά πραγματοποιείται στο Κέντρο Διεθνούς Εμπορίου στη Μόσχα, διαπιστεύτηκαν περισσότεροι από 1.300 δημοσιογράφους, που εκπροσωπούν ρωσικά και ξένα ΜΜΕ, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ.

Ουκρανία
Στην αρχή ο Ρώσος ηγέτης ερωτήθηκε για την Ουκρανία. Ένας Ρώσος δημοσιογράφος του απηύθυνε την ερώτηση σε τί οφείλεται η ρωσική μεγαλοδωρία έναντι της Ουκρανίας, ειδικότερα σχετικά με την απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης να διαθέσει 15 δις. δολάρια σε ουκρανικά ομόλογα.
Η απόφαση να υποστηριχθεί η Ουκρανία ελήφθη λόγω...

Η συνέχεια  εδώ

Μυστική Διπλωματία του 1999: Για την Κρήτη προορίζονταν εξαρχής οι S-300 και όχι για την Κύπρο

"ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ"!

Russia Today: "Η πώληση των S-300PMU1 στην Κύπρο ήταν κόλπο ελληνικό"!

Νέα άγνωστα στοχεία για τις συνθήκες και τους όρους με τους οποίους αγοράστηκαν την δεκαετία του '90 τα σύγχρονα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα από τις ελληνικές Έννοπλες Δυνάμεις αποκαλύπτει σε ανταπόκρισή του το δίκτυο Russia Today.
Μεταξύ άλλων αποκαλύπτει ότι η προμήθεια των S-300PMU1 προοριζόταν εξαρχής για την Ελλάδα (!) καθώς οι Αμερικανοί επέμεναν να αγοραστούν τα Patriot που κόστιζαν περίπου το διπλάσιο και είχαν σαφώς μειωμένες επιδόσεις σε σχέση με τους S-300 και έπρεπε να βρεθεί ένας έυσχημος τρόπος.
Τι έκαναν λοιπόν οι απόγονοι του πολυμήχανου Οδυσσέα; Έπεισαν τους Κύπριους να τα παραγγείλουν, ξέροντας ότι οι Τούρκοι δεν θα άφηναν ποτέ την εγκατάστασή τους στο νησί. Έγινε ό,τι έγινε και οι S-300 ήρθαν στην Κρήτη, ενώ τα κόστος αποπληρώθηκε από την Ελλάδα προς την Κύπρο με άλλα συστήματα!
Ας δούμε ολόκληρη την αποκαλυπτική ανταπόκριση:
"Η αμυντική συνεργασία Ρωσίας - Ελλάδας, που εκφράζεται και στην απόκτηση εκ μέρους της Αθήνας του υπερόπλου, S-300, το οποίο πρόσφατα δοκιμάστηκε στην Κρήτη, αποτελεί υπόδειγμα σχέσεων μεταξύ χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ με τη Μόσχα. Τι σηματοδοτεί λοιπόν η επίσκεψη Σοϊγκού στην Αθήνα;
Στην αρχή Δεκεμβρίου, υπουργός Αμύνης της Ρωσίας, Σεργκέι Σοϊγκού, βρέθηκε στην Αθήνα για διήμερη επίσκεψη. Συνομίλησε για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων με τον Ελληνα ομόλογό του Δημήτρη Αβραμόπουλο, έγινε δεκτός από τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, υπέγραψε συμφωνία για την προμήθεια από την Αθήνα στρατιωτικού εξοπλισμού και δεσμεύτηκε για την περαιτέρω ανάπτυξη της στρατιωτικοτεχνικής συνεργασίας Ρωσίας-Ελλάδας, ενώ έλαβε τη συγκατάθεση για διευκολύνσεις των ρωσικών πολεμικών πλοίων που περιπολούν στη Μεσόγειο σε ελληνικά λιμάνια για ανεφοδιασμό σε νερό, καύσιμα και για την ανάπαυση των πληρωμάτων τους.
Πέρασαν ήδη αρκετές ημέρες από την επίσκεψη αυτή και οι συμφωνίες που επιτεύχθηκαν στη διάρκειά της δεν θα προκαλούσαν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν δεν υπήρχε μια αρκετά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια.
Η Ελλάδα, είναι η μοναδική χώρα μέλος του ΝΑΤΟ της οποίας το δίκτυο αεράμυνας -αν και αποτελεί τμήμα της ΝΑΤΟϊκής αεράμυνας- βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα (σ.σ.: εδώ υπερβάλλουν: Για την ακρίβεια τα ρωσικά αυστήματα καλύπτουν το 33% του συνόλου των μεγάλου βεληνεκούς α/α, το 0% του μεσαίου βεληνεκούς και το 85% των SHORADS)
Όταν λοιπόν από τις Βρυξέλλες ακούγονται διαμαρτυρίες σχετικά με το ότι η στρατιωτικοτεχνική συνεργασία Ρωσίας και ΝΑΤΟ εμποδίζεται από τα διαφορετικά τεχνικά και τεχνολογικά πρότυπα των δύο πλευρών, το παράδειγμα της Αθήνας κατά παράξενο τρόπο αποτελεί την εξαίρεση σε αυτή την αντίληψη.
Είναι σαφές πως όταν δεν υπάρχουν πολιτικές προκαταλήψεις, και τη θέση τους παίρνουν η θετική διάθεση για συνεργασία και η φροντίδα για την ασφάλεια της ίδιας της χώρας, τότε κανενός είδους «πρότυπα» δεν είναι ικανά να σταθούν εμπόδιο.
Ενδιαφέρον είναι και το γεγονός ότι η Ελλάδα ξαφνικά έγινε παραλήπτης τέτοιων σημαντικών οπλικών συστημάτων από τη Ρωσία. Αν και η λέξη «παραλήπτης», μάλλον δεν είναι ακριβής.
Το ορθότερο είναι να ονομαστεί εταίρος.
Ξεκίνησε αυτό στη μακρινή πλέον δεκαετία του ΄90. Τότε, ύστερα από την επανένωση Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας, η Βόννη άρχισε να απαλλάσσεται από τα σοβιετικά όπλα με τα οποία ήταν εξοπλισμένος ο Λαϊκός Στρατός της Α.Γερμανίας.
Τα μαχητικά MiG-29, για παράδειγμα, παραδόθηκαν στην Πολωνία, ενώ μερικές Μοίρες α/α πυραυλικών συστημάτων μικρού βεληνεκούς OSA, οι Γερμανοί τα χάρισαν στους Έλληνες.
Τα συστήματα (περίπου 40) αποδείχθηκαν -για το πούμε με ήπιο τρόπο- όχι και τόσο καινούργια, και η Αθήνα απευθύνθηκε στη Μόσχα με την παράκληση να επισκευαστούν και, αν αυτό ήταν εφικτό, να αναβαθμιστούν.
Για τις εταιρίες αμυντικών συστημάτων της Ρωσίας, και ιδιαίτερα για το εργοστάσιο του Ιζέβσκ «Kupol», όπου κατασκευάζονταν τα συγκεκριμένα αντιαεροπορικά συστήματα, η παραγγελία αυτή ήταν ένα ανέλπιστο δώρο. Είναι γνωστό σε ποια κατάσταση βρισκόταν η ρωσική αμυντική βιομηχανία εκείνα τα «θυελλώδη» χρόνια.
Η παραγγελία εκτελέστηκε αρκετά γρήγορα. Τα OSA αναβαθμίστηκαν στο επίπεδο OSA-ΑΚΜ και μεταβλήθηκαν ουσιαστικά σε ένα νέο αμυντικό σύστημα.
Όταν οι Έλληνες ήρθαν για να τα παραλάβουν τους έδειξαν ένα ακόμη, πιο νέο και πιο αποτελεσματικό αντιαεροπορικό σύστημα, το TOR-M1. Τους οδήγησαν στο πεδίο βολής και έκαναν μια επίδειξη του πως αυτό «σβήνει από το τοπίο» οποιουσδήποτε βαλλιστικούς στόχους, ξεκινώντας από πυραύλους συστημάτων πολλαπλής εκτόξευσης, μέχρι και τακτικούς πυραύλους.
Είναι γνωστό ότι η Αθήνα δεν έχει και τόσο καλές σχέσεις με έναν από τους εγγύτερους γείτονές της και επίσης μέλος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία. Και οι TOR-M1 φάνηκε ότι αποτελούσαν για τους Έλληνες αυτό, το οποίο έψαχναν από καιρό.
Παρά την πίεση των Βρυξελλών, αποφάσισαν να αγοράσουν από τη Ρωσία 21 τέτοια συστήματα συνοδευόμενα με μια πλήρη ποσότητα πυρομαχικών.
Όταν όμως διαθέτεις α/α σύστημα μικρού βεληνεκούς, για τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πλέγματος αεράμυνας χρειάζεσαι επίσης αποτελεσματικά συστήματα μέσου βεληνεκούς.
Όπως για παράδειγμα το S-300PMU1 Favorit, το οποίο με την ευκαιρία επιδείχθηκε και αυτό στους Έλληνες.
Φυσικά, αυτοί επέδειξαν εξαιρετικό ενδιαφέρον για την απόκτησή του, αλλά κατανοούσαν ότι οι ΝΑΤΟϊκοί, και πρώτες από όλους οι ΗΠΑ, εξέφραζαν τεράστια δυσφορία για το γεγονός ότι η Αθήνα είχε αρχίσει να αγοράζει ρωσικό, και όχι αμερικανικό, γαλλικό ή ιταλικό πολεμικό υλικό, επομένως δεν θα τους επιτρέψουν να προβούν σε μια τέτοια κίνηση.
Οι Έλληνες μάλιστα ανακοίνωσαν διαγωνισμό για την αγορά α/α συστήματος μέσου βεληνεκούς στον οποίο, εκτός από το S-300PMU1 συμμετείχε και το αμερικανικό Patriot PAC-2. Ύστερα από κάποιες επισκέψεις στην Αθήνα της τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλέν Ολμπράιτ, έγινε προφανές ποιος θα νικήσει στο διαγωνισμό.
Δεν είναι τυχαίο όμως το γιατί η Ελλάδα θεωρείται η πατρίδα του πολυμήχανου Οδυσσέα. Αίφνης διαπιστώθηκε ότι η Αθήνα αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες και δεν μπορεί στο εγγύς μέλλον να αγοράσει Patriot. Το ίδιο διάστημα, το σύστημα S-300 PMU ήθελε πολύ να το αγοράσει η Κύπρος. Η οποία διέθετε τα χρήματα για αυτό (άνθρωποι που γνωρίζουν, μου έλεγαν πως επρόκειτο για εκείνες τις δραχμές που δεν έφταναν για την αγορά του Patriot).
Η Ρωσία και η Κύπρος υπέγραψαν συμβόλαιο για την παράδοση στη Λευκωσία του α/α S-300 Favorit. Η συμφωνία αυτή όμως εξόργισε την Άγκυρα.
Οι Τούρκοι στρατηγοί δήλωσαν ότι δεν θα επιτρέψουν να εγκατασταθεί το ρωσικό σύστημα στο νησί, επειδή το βεληνεκές δράσης του καλύπτει τα στρατιωτικά αεροδρόμια που βρίσκονται στα νότια της χώρας και θα αποτελέσει απειλή για την ασφάλειά της.
Απείλησαν μάλιστα ότι θα βυθίσουν το πλοίο που θα μεταφέρει το S-300 στην Κύπρο. Η Αθήνα «αναγκάστηκε» να βοηθήσει τους γείτονές της, και να γίνει «μεταπώληση» του S-300 από τη Λευκωσία.
Οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες όμως που έχουν βρεθεί στην Κύπρο, πιθανόν θα έχουν παρατηρήσει ότι στην κορυφή ενός από τα βουνά του νησιού υπάρχει η κεραία από το ρωσικό σύστημα. Τα υπόλοιπα στοιχεία του βρίσκονται στην Κρήτη, και ενδεχομένως και σε άλλες περιοχές της χώρας.
Να σημειωθεί ότι προ ημερών, λίγες ημέρες μετά την αναχώρηση Σοϊγκού από την Αθήνα, στην Κρήτη έγινε η πρώτη και μεγάλη δοκιμή των ελληνικών S-300.
Επίσης, η Ελλάδα διαθέτει 400 ρωσικά οχήματα μάχης ΒΜΡ-1, μερικές εκατοντάδες ρωσικά αντιαρματικά συστήματα κατευθυνόμενων βλημάτων Kornet και Fagot, έναν μικρό αριθμό από κατευθυνόμενα πυρομαχικά πυροβολικού Krasnopol-M1, τρία αποβατικά αερόστρωμνα Zubr (το ένα πάντως τους το είχε πωλήσει η Ουκρανία).
Υπάρχει το πρόγραμμα αγοράς 420 ρωσικών ΒΜΡ-3, το οποίο προς το παρόν έχει αναβληθεί λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Όταν λοιπόν ο υπουργός Άμυνας της χώρας κ. Αβραμόπουλος αναφέρει στον υπουργό Σοϊγκού ότι οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας «είναι εγκάρδιες, βαθιές και ιστορικές», ότι «η Ρωσία είναι για την Ελλάδα ένας στενός φίλος και στρατηγικός εταίρος με τον οποίο έχουμε κοινές προσεγγίσεις και κοινούς στόχους σε μια ολόκληρη σειρά από περιφερειακά και διεθνή θέματα», αυτό δεν αποτελεί απλά μια έκφραση διπλωματικής αβρότητας, αλλά κάτι περισσότερο.
Σημειωτέον, ότι το επόμενο έτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από την ημέρα της σύναψης συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας μεταξύ των υπουργείων Άμυνας των δύο χωρών.
Η συνεργασία αυτή θα συνεχιστεί.
Στη διάρκεια της επίσκεψης του Σεργκέι Σοϊγκού στην Αθήνα επιτεύχθηκαν συμφωνίες για τον εκσυγχρονισμό του ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού που διαθέτει η Ελλάδα, για τον ελλιμενισμό στη χώρα αυτή των ρωσικών πλοίων που περιπολούν στη Μεσόγειο όταν θα έχουν ανάγκη από επισκευές, ανεφοδιασμό σε νερό και καύσιμα, καθώς και από άλλες εργασίες που απαιτούν περισσότερο χρόνο, όπως βαφή κλπ., αν αυτό κρίνεται απαραίτητο.
Εν τω μεταξύ, στην πρόσφατη συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Ρωσίας και ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, έγινε ξανά λόγος σχετικά με το ότι την πολύπλευρη συνεργασία των δύο πλευρών εμποδίζει η απουσία πλήρους εμπιστοσύνης. Πως όμως να προκύψει αυτή, τη στιγμή που η Βορειοατλαντική συμμαχία επιμένει να κλείνει τα μάτια στο παράδειγμα της Ελλάδας;"

Πηγές: rbth, defencenet

Η Ρωσία μετέφρασε το Σύνταγμά της στα ελληνικά - Ο Β.Πούτιν στον Μυστρά - Γιατί;

Σε μία ασυνήθιστη κίνηση η Ρωσική Ομοσπονδία προχώρησε στην μετάφραση του ρωσικού Συντάγματος στην ελληνική γλώσσα και αυτό έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά κινήσεων που δείχνουν ότι η Ρωσία επενδύει στην Ελλάδα πέρα από την απλή διακρατική σχέση μεταξύ των δύο χωρών στην ανάπτυξη στενών σχέσεων με τους Έλληνες πολίτες.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την υιοθέτηση του ρωσικού Συντάγματος, το βασικό νομοθετικό κείμενο της Ρωσίας μεταφράστηκε στην ελληνική γλώσσα, ανέφεραν οι διοργανωτές του 1ου Ελληνορωσικού Νομικού Συνεδρίου που διεξήχθη στην Αθήνα.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να...

H συνέχεια  εδώ

Στα ελληνικά ναυπηγεία τα ρωσικά πολεμικά πλοία

Στοιχεία από τις συνομιλίες που είχε με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλο, λίγες ώρες πριν στην Αθήνα, αποκάλυψε μόλις επέστρεψε στη Μόσχα ο Ρώσος ομόλογός του Σεργκέϊ Σοϊγκου. 
Σύμφωνα με το Ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti ο υπουργός Άμυνας Σεργκέϊ Σοϊγκου ανέφερε ότι στο μέλλον τα πολεμικά πλοία της χώρας του που θα κινούνται στη Μεσόγειο θα επισκευάζονται σε ελληνικά ναυπηγεία. 
Επίσης μεταδίδεται από τη Μόσχα ότι ο κ. Σοϊγκού μετέφερε στον Έλληνα ομόλογό του Δ. Αβραμόπουλο ότι «η Μόσχα θέλει να ενδυναμώσει την παρουσία του στόλου της στην Ελλάδα».

Γ.Κοκ.

newpost

Το είδαμε εδώ: http://greeknation.blogspot.gr/2013/12/blog-post_1190.html

Όταν ΗΠΑ, Ισραήλ και άλλοι, ήθελαν να "κλέψουν" τους κωδικούς των ρωσικών όπλων στην Ελλάδα

Η άφιξη του Ρώσου Υπουργού Άμυνας  στην Αθήνα και η υπογραφή νέας Αμυντικής Συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας φέρνει στην επιφάνεια  ''παράλληλες'' πτυχές των αγορών ρωσικών όπλων με πολύ κατασκοπία. Και αυτό καθώς στο στόχαστρο «εχθρών και φίλων» είχαν μπει από την πρώτη στιγμή της ένταξής τους στο Ελληνικό οπλοστάσιο τα ρωσικής κατασκευής  αντιαεροπορικά ΤΟR-Μ1 καθώς με αυτού του τύπου τα συστήματα είχε εξοπλιστεί τότε και το Ιράν- και φυσικά οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Έτσι για το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ  και πολλούς άλλους η μυστική συχνότητα εκπομπής των ΤΟR-Μ1 ήταν και είναι πολύτιμη. Στο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Τα Νέα στις 27-09- 2008 είχαν αναδειχθεί   μια σειρά τρόπων και μεθοδεύσεων για να ''καταγραφεί''  και ''κλαπεί'' το <<ηλεκτρονικό κλειδί>> του όπλου αυτού...

Ο Λουκάς Δημάκας έγραφε για την προσπάθεια κλοπής των κωδικών των TOR-M1:

|Στο στόχαστρο «εχθρών και φίλων» βρίσκονται για άλλη μια φορά τα ρωσικής κατασκευής αντιαεροπορικά συστήματα του ελληνικού οπλοστασίου ΤΟR-Μ1- αυτή τη φορά μέσω ΝΑΤΟϊκής άσκησης που ολοκληρώθηκε χθες στην Κρήτη.

Καθώς με αντιαεροπορικά αυτού του τύπου έχει εξοπλιστεί τελευταία το Ιράν- και φυσικά οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις-, για το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και πολλούς άλλους η μυστική συχνότητα...

Η συνέχεια  εδώ

Οι ελβετικές επιδράσεις στην εκπαιδευτική πολιτική του Ιωάννη Καποδίστρια και η προσαρμογή τους στην ελληνική πραγματικότητα

Δημητρίου Γ. Μεταλληνού

Δρ. Ιστορίας – μέλους Ε.ΔΙ.Π. Ιονίου Παν/μίου

Ο

 Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε στον πολιτικό του βίο προνοητικός και για το λόγο αυτό εκμεταλλευόταν κάθε ευκαιρία που του δινόταν, προκειμένου να βοηθήσει την αγαπημένη του πατρίδα. Έτσι λοιπόν, όταν ο Τσάρος τον έστειλε, εκτιμώντας τις εξαιρετικές του διπλωματικές ικανότητες, για να εξασφαλίσει την ουδετερότητα της Ελβετίας, προσπάθησε, στα διαλείμματα των πολιτικών του αγώνων, να γνωρίσει το εκπαιδευτικό σύστημα που εφάρμοζαν οι μεγάλοι Ελβετοὶ παιδαγωγοί, καθὼς και τον τρόπο  με τον οποίο λειτουργούσαν τα εκπαιδευτικὰ ιδρύματα της χώρας τους. Στο πλαίσιο αυτό επισκέφθηκε πολλές φορές τα περίφημα εκπαιδευτήρια του διάσημου παιδαγωγού Fellenberg, ενώ ερχόταν συχνά προσωπικά σε επαφή με τον ίδιο τον δάσκαλό του, τον μεγάλο παιδαγωγό Pestalozzi. Εμπνεόταν ιδιαίτερα από την ιδέα της «λαϊκής διαπαιδαγώγησης» του τελευταίου, ο οποίος «στάθηκε αποφασιστικός παράγοντας όχι μόνο στην προτε-ραιότητα που έδωσε στη λαϊκή παιδεία με δωρεάν εκπαίδευση, αλλά και στην αντιμετώπιση των αντίξοων δυσχερειών, που επικρατούσαν την εποχή αυτή στην εκπαίδευση και την κοινωνία».

Ο Ελβετός παιδαγωγός Johann Heinrich Pestalozzi θεωρείται το πρόσωπο που έκανε πράξη στο μεγαλύτερο βαθμό την παιδαγωγική σκέψη του Rousseau. «Παθιασμένος κατά τη νεότητά του με την ανάγνωση του Αιμίλιου, δεν αφήνει από τα μάτια του αυτό το βιβλίο του ονείρου, μέχρι να δει σ’ αυτό, κατά το τέλος της ζωής του, το κέντρο της κίνησης του αρχαίου και του νέου κόσμου όσον αφορά στην εκπαίδευση».

Ο Pestalozzi στη σύνταξη του μείζονος θεωρητικού του έργου: Οι έρευνές μου για την πορεία της φύσης κατά την ανάπτυξη του ανθρωπίνου γένους (1797), αναπτύσσει την ιδέα της στοιχειώδους μόρφωσης, που θα βρει την πρώτη της παιδαγωγική υλοποίηση στο Stans (1799), όπου σ’ ένα περιβάλλον ερημωμένο από τον πόλεμο και τελείως εχθρικό γι’ αυτόν, αναλαμβάνει μια επιχείρηση ηθικής αναγέννησης, την περιπέτεια της οποίας μας διηγείται στα Γράμματα από το Stans, έργο στο οποίο διαγράφεται και η μέθοδός του. Στη συνέχεια στο Burgdorf (1800-1803) αναλαμβάνει ο Pestalozzi να διαμορφώσει μια παιδαγωγική της νόησης, με έμφαση στις μεθόδους μάθησης της γλώσσας, των σχημάτων και των αριθμών, που παρουσιάζονται στο έργο του 1801 «Πώς η Γερτρούδη εκπαιδεύει τα παιδιά της». «Αλλά κυρίως στο Yverdon (1805-1825) βλέπει την πλήρη άνθιση της μεθόδου του, με την τριπλή της διάσταση, της «νόησης» (εκπαίδευση για την ευφυΐα), της «καρδιάς» (ηθική εκπαίδευση) και της «χειρός» (φυσική και επαγγελματική εκπαίδευση)». Τελικά αναπτύσσει μαζί με τους συνεργάτες του τα στοιχειώδη μέσα που σκοπεύουν να ευνοήσουν την ανάδυση και την ταχεία ανάπτυξη αυτών των τριών δυνάμεων, σε μια ισορροπία τους, που ποτέ δεν επιτυγχάνεται, αλλά πάντα οφείλει να αναπροσαρμόζεται. «Ο Pestalozzi πρακτικά ανοίγει έτσι, άμεσα ή έμμεσα, όλους τους δρόμους της παιδαγωγικής έρευνας: τη μάθηση μέσα από την ανάγνωση και τη γραφή, την παιδαγωγική των μαθηματικών, τη στοιχειώδη φυσική αγωγή, την παιδαγωγική του τραγουδιού, την προσέγγιση των ατόμων με ειδικές ανάγκες (το πρώτο ελβετικό ινστιτούτο για κωφάλαλα παιδιά δημιουργήθηκε στο Yverdon)».

Ο Pestalozzi βρίσκεται εκπληκτικά μπροστά από την εποχή του, καλλιεργώντας το πνεύμα της ισορροπίας στις μεθοδολογικές του προσεγγίσεις, εκεί όπου και σήμερα οι ειδικοί ερευνητές μας κλίνουν συχνά προς τη μονομέρεια. Η μεγάλη του αρετή, όμως, είναι ότι πάντα γνωρίζει να διατηρεί ένα πνεύμα στη μέθοδό του, βασισμένο στην πίστη για τη δυνατότητα του ανθρώπου να μορφωθεί, που υπερβαίνει όλες τις μεθόδους και τις τεχνικές και τις νοηματοδοτεί. «Στο τελευταίο του έργο, Το κύκνειο άσμα του 1826, που μπορεί να θεωρηθεί ως η εκπαιδευτική του διαθήκη, ανιχνεύει τις βασικές κατευθύνσεις αυτού που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «φιλοσοφία της παιδαγωγικής», συνδυάζοντας τον κόσμο των οικουμενικών νόμων, που επιτρέπει να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς της ανθρώπινης φύσης, τον κόσμο των συνθηκών και των περιστάσεων, που καθορίζουν το άτομο ως προς το ό,τι αντιστέκεται πεισματικά σε κάθε γενίκευση, και το πνεύμα μιας πρακτικής παιδαγωγικής που προσπαθεί να γεφυρώσει τους δυο κόσμους, χωρίς όμως ποτέ να φτάνει να καλύψει πραγματικά το χάσμα που τους χωρίζει». Ο Pestalozzi καταλήγει έτσι «να συνδέσει τον παιδαγωγό με μια σοφία, της οποίας ο ίδιος αποτελεί, μετά από πολλές περιπέτειες, προβληματισμούς και αναθεωρήσεις των πιο προσφιλών του βεβαιοτήτων, την πιο γαλήνια ενσάρκωση κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του».

            Στον Ιωάννη Καποδίστρια δόθηκε για δεύτερη φορά η ευκαιρία να γνωρίσει την Ελβετία και το εκπαιδευτικό της σύστημα, κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, αφού κατά τη συγκεκριμένη περίοδο (1822–1827) θα ζήσει κυρίως σ’ αυτή τη χώρα, όπου θα αξιοποιήσει τον χρόνο του με το να μυηθεί στο σημαντικότερο κέντρο του ευρωπαϊκού παιδαγωγικού συστήματος, όπως το επινόησε και το λειτούργησε στην Ελβετία ο Pestalozzi. Όταν το έτος 1828 θα προσκληθεί από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας να αναλάβει τα ηνία του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, εκείνος ως υπεύθυνος ηγέτης είναι πανέτοιμος να ανταποκριθεί στην υψηλή του (ιερ)αποστολή, η οποία ως άμεση προτεραιότητα είχε την πνευματική καλλιέργεια των ελληνοπαίδων και κατ’ επέκταση ολοκλήρου του ελληνικού έθνους.

Ας παρουσιάσουμε στο σημείο αυτό τα κύρια σημεία της εκπαιδευτικής του πολιτικής και τις ελβετικές επιδράσεις της:

Η παροχή ίσων ευκαιριών μόρφωσης σ’ όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες. Στον στόχο του αυτό διαφαίνεται καθαρά η συμβολή των Ελβετών παιδαγωγών Pestalozzi και Fellenberg. Η εκπαιδευτική πολιτική του Καποδίστρια ήταν στραμμένη κυρίως στη στοιχειώδη εκπαίδευση και είχε ως προτεραιότητα την ενίσχυση του δημόσιου σχολικού δικτύου. Η πολιτική αυτή καθόριζε σε μεγάλο βαθμό την κρατική αντίληψη, η οποία απηχούσε την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. «Ο Καποδίστριας ενδιαφέρεται η εκπαίδευση να διαδοθεί σ’ ολόκληρο το λαό χωρίς ταξικές διακρίσεις και κυρίως στους αγρότες, για τους οποίους έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια». Η προτεραιότητα που επέδειξε στην οργάνωση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης βρισκόταν σε άμεση συνάφεια με τις ελληνικές συνθήκες της εποχής. Σύμφωνα με τις παιδαγωγικές του αντιλήψεις (επηρεασμένες σε μέγιστο βαθμό από τους ελβετούς παιδαγωγούς), οι νέοι έπρεπε πρώτα να αποκτήσουν τις εγκύκλιες γνώσεις και στη συνέχεια να σπουδάσουν επιστήμες και να μάθουν τέχνες. Πίστευε, ότι ο ελληνικός λαός, που στην πλειονοψηφία του ήταν αναλφάβητος, τότε μόνο θα προόδευε, αν κατόρθωνε να αποκτήσει μια καλή στοιχειώδη εκπαίδευση και στη συνέχεια ένα επάγγελμα, που θα τον βοηθούσε να ζήσει. Για το λόγο αυτό η στοιχειώδης εκπαίδευση ήταν υποχρεωτική για όλους τους μαθητές.

Πιστεύοντας, όπως και οι Ελβετοί παιδαγωγοί, ότι η αγωγή έχει μεγαλύτερη αξία από τα πλούτη, τονίζει ότι πρέπει «η κοινή ημών εκπαίδευσις να περιλάβη όλας τας αναγκαίας γνώσεις, αι οποίαι είναι χρήσιμαι προς την παιδείαν, ευπορίαν και πολιτικήν ευτυχίαν του έθνους μας». Από την ορθή πολιτική και κοινωνική αγωγή εξαρτώνται «η ιδία ευτυχία εκάστου πολίτου και η κοινή ευδαιμονία όλης της πολιτείας».

Το ενδιαφέρον της Πολιτείας στρεφόταν όχι σε μεμονωμένους τομείς της σχολικής δραστηριότητας, αλλά στη συνολική διάσταση του σχολείου, την αναφερόμενη στις μαθησιακές δραστηριότητες, τη διοικητική οργάνωση, το περιβάλλον, τον προγραμματισμό, τους εκπαιδευτικούς και εκπαιδευόμενους, τα βιβλία και τα προγράμματα διδασκαλίας. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε στο σημείο αυτό, ότι ο Κυβερνήτης οραματιζόταν να καταστήσει την Ελλάδα μια Ελβετία του νότου ως προς την κρατική οργάνωση, αφού μέλημά του δεν αποτελούσε μόνο η εκπαίδευση, αλλά η παιδεία, δηλαδή η καθολική καλλιέργεια των Ελλήνων. «Με τη θέσπιση, μάλιστα, νομικού πλαισίου προώθησε την αγωγή, τη μόρφωση και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών λειτουργών».

Ο κρατικός εκπαιδευτικός προγραμματισμός κατά τον Κυβερνήτη δεν αφορούσε μόνο τη σπουδάζουσα νεολαία, αλλά και τους ενήλικες («δια βίου μάθηση» ονομάζεται σήμερα). Οι νέοι διαπαιδαγωγούνταν με τη φοίτηση στα σχολεία, παρακολουθώντας τα εκπαιδευτικά προγράμματα, ενώ οι ενήλικες στο χώρο εργασίας. Η πατερναλιστική πολιτική του Καποδίστρια προσέδωσε στην εκπαίδευση χαρακτήρα έντονα φιλανθρωπικό και σωφρονιστικό, καθόσον επηρεάστηκε από την επαγγελματική πτυχή του παιδαγωγικού συστήματος των μεγάλων ελβετών παιδαγωγών. Η Πολιτεία, μέσα από την εκπαίδευση, δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη διαδικασία της κοινωνικής ένταξης των νέων, την προετοιμασία τους για την αγορά εργασίας και την ανάληψη κοινωνικών ρόλων. Για το λόγο αυτό το εκπαιδευτικό του σύστημα ήταν δομημένο με οριζόντια (γενική και επαγγελματική) και κάθετη (Δημοτικό-Γυμνάσιο) κατεύθυνση.

Το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα ο Καποδίστριας το στήριξε στην πραγματικότητα της εποχής του πάντοτε στο ευρύτερο πλαίσιο της εσωτερικής του πολιτικής. Η πολιτική που ακολούθησε διατυπώνεται στο διάγγελμα που απηύθυνε στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση (30 Ιουλίου 1829). Επιδίωξή του είναι να ιδρυθούν αλληλοδιδακτικά σχολεία σ’ όλες τις επαρχίες και, εάν είναι δυνατόν, και σ’ όλα τα χωριά. Γιατί, όπως υποστηρίζει και ο στενός συνεργάτης του Ιωάννης Κοκκώνης, πρέπει τα παιδιά «των χωρικών μας να μην μένωσι και αυτά άμοιρα των μαθημάτων και της αναγνώσεως και γραφής, τα οποία είναι τα πρώτα βοηθήματα εις ανθρωπισμόν». Στόχος του να ενισχύσει τα αλληλοδιδακτικά σχολεία, να συστήσει «σχολεία τυπικά» και παράλληλα να ιδρύσει «σχολεία ανωτέρας τάξεως διά τους νέους έλληνας, τόσον τους αφιερωθησομένους εις τα εκκλησιαστικά, όσο και εις τους μέλλοντας να υπηρετήσουν την πατρίδα, εις τα πολιτικά ή να διατρέξουν το στάδιον των επιστημών, των τεχνών και της φιλολογίας».

Έξι ήταν τα κύρια μαθήματα στη στοιχειώδη εκπαίδευση: γραφή, ανάγνωση, αριθμητική, γραμματική, γραμμική ιχνογραφία και ορθόδοξη κατήχηση. Πλην του τελευταίου μαθήματος, όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν το Πρόγραμμα Σπουδών της Ελβετίας.

Ο Καποδίστριας επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τη μόρφωση της γυναίκας. Στο σημείο αυτό πρέπει να υπογραμμίσουμε, ότι κατά την συγκεκριμένη περίοδο, η μόρφωση της γυναίκας ήταν ανύπαρκτη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, πλην της Ελβετίας, βέβαια, του Pestalozzi. Παρόλο που η πρόθεση του Καποδίστρια και των συνεργατών του ήταν η συνεκπαίδευση των αγοριών και των κοριτσιών (που θεσπίσθηκε στην Ελλάδα 150 χρόνια μετά τη δολοφονία του), «εντούτοις η φοίτηση των κοριτσιών σε μεικτά σχολεία ήταν μικρή και σποραδική με εξαίρεση το σχολείο της Τήνου, όπου το 34% του μαθητικού δυναμικού ήταν κορίτσια». «Οι γονείς της εποχής αυτής και ιδιαίτερα της εύπορης τάξης έστελναν τα κορίτσια τους σε αμιγή ιδιωτικά αλληλοδιδακτικά σχολεία, τα Παρθεναγωγεία, ώστε να διαπαιδαγωγούνται, κατά την άποψή τους, απερίσπαστα». Την ίδρυση ιδιωτικών σχολείων νομικά στήριζε και το Σύνταγμα της Τροιζήνας, και ο Κυβερνήτης, όπως φαίνεται, δεν αντιδρούσε στη λειτουργία τους. «Σκοπός της γυναικείας εκπαίδευσης, κατά τους συνεργάτες του Καποδίστρια, ήταν «να δαμασθεί η παχυλή αμάθεια των κοριτσιών, χωρίς να αμφισβητηθεί η διαφοροποίηση των δύο φύλων, δεδομένου ότι δίνουν έμφαση στην οικιακή ευδαιμονία και στην αρετή, στη μητρότητα και στη γυναικεία φύση».

Εάν σταματούσε στο σημείο αυτό η αναφορά μας στην εκπαιδευτική πολιτική του (πρώτου) Κυβερνήτη της Ελλάδος και τις ελβετικές επιδράσεις της, θα μπορούσαμε με βεβαιότητα να ισχυριστούμε ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε πιστός οπαδός της Κοραϊκής «μετακένωσης» των ευρωπαϊκών ιδεών και προγραμμάτων, στην περίπτωσή μας των εκπαιδευτικών, στο νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος. Ο Καποδίστριας, όμως, προέβαινε στις προοδευτικές αυτές τομές για την εποχή του, μεταφέροντας εκπαιδευτικές δράσεις και παιδευτικές μεθόδους από την Ευρώπη (Ελβετία), αφού γνώριζε πολύ καλά ότι στην προσπάθειά του για τη μόρφωση των συμπατριωτών του είχε να αντιμετωπίσει μεταξύ πολλών προβλημάτων και την επιθετική στάση των προτεσταντών ιεραποστόλων (μισσιοναρίων), οι οποίοι ασκούσαν τη θρησκευτική τους προπαγάνδα κατεξοχήν δια μέσου της παιδείας, όπως αποκαλύπτει η έρευνα, και μάλιστα η αρχειακή. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο του εκπροτεσταντισμού των Ελλήνων ο Καποδίστριας ήταν η εφαρμογή των παιδαγωγικών μεθόδων της εποχής του (ελβετικών), αλλά με την προσαρμογή τους στην ορθόδοξη ελληνική πραγματικότητα. Γι’ αυτό, άλλωστε, κατέστη στην ιστορική συνείδηση Μέγας Διπλωμάτης και «Άγιος της Πολιτικής», κατά τον Ιωάννη Κορνιλάκη. Ο Καποδίστριας όχι μόνο δεν ακολούθησε τις αρχές της «μετακένωσης», αλλά προχώρησε με διάκριση σε υπέρβαση και προσαρμογή των ελβετικών παιδαγωγικών μοντέλων στην ελληνική πολιτισμική πραγματικότητα. Ως φορέας και εκφραστής της αγιοπατερικής συνείδησης είχε ως θεμέλιο της πολιτικής του την αρχή του αγίου Ιουστίνου του φιλοσόφου και μάρτυρα (†165 μ.Χ.): «όσα ούν παρά πάσι καλώς είρηται ημών τών Χριστιανών εστί». Με θεμέλιο τη θεολογική αυτή θεώρηση προσάρμοσε τις παιδαγωγικές αρχές των Ελβετών παιδαγωγών στην ελληνορθόδοξη πρακτική. Συγκεκριμένα:

Τη γενική εποπτεία των σχολείων ασκούσε η Γραμματεία (Υπουργείο) «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Εκπαιδεύσεως». Η σύνδεση του εκκλησιαστικού χώρου με την παιδεία, χωρίς προηγούμενο ή και επόμενο στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, συνιστά όχι μόνο ενσυνείδητη εμμονή του Καποδίστρια στο πνεύμα της παραδόσεως, που θέλει τους δύο αυτούς χώρους αδιάσπαστα ενωμένους (τους θεωρούσε «αχωρίστους»), αλλά εκφράζει και την αντίθεσή του προς το πνεύμα των Ελλήνων ευρωπαϊστών της εποχής του, οι οποίοι με τις αλλοτριωμένες προϋποθέσεις τους ενέτασσαν το έργο του «Λειτουργού της Δημοσίου Παιδείας» στην φροντίδα της Αστυνομίας και του Δικαίου. «Ο Καποδίστριας αντίθετα από αυτές τις αντιλήψεις οργάνωσε την παιδεία στους δυο άξονες: Χριστός και Ελλάδα, αφού ο ίδιος ήταν υπέρμαχος της ορθόδοξης παράδοσης». Στο υπόμνημά του με θέμα «Μέσα βελτίωσης των Ελλήνων» εμπεριέχονται οι ιδέες του για την Παιδεία. Η ελευθερία, έλεγε, μπορεί να είναι ευεργετική, μόνο αν εμφορείται από τις Αλήθειες του Ευαγγελίου. Αλλιώς καταντά δυναστική αγχόνη που καταπνίγει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.

Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύει και το περιεχόμενο των μαθημάτων του Προγράμματος Σπουδών του καποδιστριακού εκπαιδευτικού συστήματος. Ενώ το Πρόγραμμα Σπουδών θυμίζει το αντίστοιχο ελβετικό, το περιεχόμενο της διδασκαλίας των μαθημάτων είναι καθαρά Ορθόδοξο, αφού προσανατολίστηκε προς την ελληνοχριστιανική παράδοση και δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην εθνική διαπαιδαγώγηση, στη δημιουργία πολιτών-μελών εθνικού κράτους και στη σύζευξη Εκκλησίας και Παιδείας, για την ανόρθωση του φρονήματος των πολιτών. Ο Κοκκώνης, στενός συνεργάτης του Καποδίστρια, επισημαίνει σε άρθρα του, που δημοσιεύονται στην εφημερίδα «Αιγιναία», ότι βασικός σκοπός της εκπαίδευσης είναι να γνωρίσει ο μαθητής, μέσα από τα προγράμματα εκπαίδευσης και τη διδασκαλία, «τα προς τον Θεόν, τα προς εαυτόν, τα προς τον πλησίον και τα προς την κοινωνίαν καθήκοντα», ώστε να γίνει «ευσεβέστερος Χριστιανός, καλύτερος υιός, σύζυγος, πατήρ, φίλος, πολίτης, συνετώτερος άρχων...».

Η Κυβέρνηση επέδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για τη σύνταξη και μετάφραση βασικών βιβλίων για τα αλληλοδιδακτικά σχολεία. Στην εκδοτική αυτή διαδικασία δεν μετέφρασε κάποια ελβετικά εγχειρίδια, αλλά αξιοποίησε τις υπάρχουσες πηγές του αστείρευτου πλούτου της ελληνικής και ορθόδοξης γραμματείας. Συγκεκριμένα «ο Νικητόπουλος παρουσίασε στην επιτροπή τη γραμματική του και την περίληψη του ιερού Ευαγγελίου. Στο Eθνικό Τυπογραφείο της Αίγινας τυπώθηκαν τρία τεύχη εκκλησιαστικής αγωγής με τον τίτλο «Χριστιανικής διδασκαλίας μάθημα», τα οποία περιλάμβαναν το προσευχητάριο, τη σύνοψη εκκλησιαστικής ιστορίας και τη σύνοψη ιεράς κατήχησης. Το Καλοκαίρι του 1831 εκτυπώθηκε η «Διδασκαλία της γραμμικής ιχνογραφίας». Επειδή όμως τα βιβλία αυτά δεν κάλυπταν τις ανάγκες των αλληλοδιδακτικών σχολείων, η κυβέρνηση προχώρησε στην αγορά και άλλων βιβλίων ιδιωτικών εκδόσεων. Σπουδαιότερη, όμως, πηγή συγκέντρωσης βιβλίων αποτέλεσαν οι δωρεές από διάφορες πηγές και ιδίως από συνεργάτες και φίλους του Καποδίστρια, όπως οι αδελφοί Ζωσιμά, ο Κωνσταντίνος Οικονόμος, ο Παναγιώτης Κοδρικάς, ο Νεόφυτος Βάμβας, ο Νεόφυτος Δούκας κ. άλ. Τα βιβλία αυτά συγκεντρώθηκαν στη βιβλιοθήκη του Ορφανοτροφείου, όπου μέσω του εφόρου της και της γραμματείας αποστέλλονταν στα αλληλοδιδακτικά σχολεία της χώρας».

Ο Καποδίστριας λειτουργούσε ουσιαστικά ως Εθνάρχης, αφού είχε τη συνείδηση ότι παιδιά του δεν είναι μόνο τα ελληνόπουλα και κατ’ επέκταση οι Έλληνες πολίτες του Ελληνικού Κράτους, αλλά και οι πολυπληθέστεροι Έλληνες των αλύτρωτων ελληνικών περιοχών και των ελληνικών παροικιών της Ευρώπης. Βασικός άξονας της τιτάνιας προσπάθειάς του αποτέλεσε η μόρφωση όλων των ελληνοπαίδων εντός και εκτός Ελλάδος. «Ἂν δὲν προηγηθεῖ ἡ πνευματικὴ ἐλευθερία», έλεγε,  «θὰ κινδυνεύσει ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ὕστερα ἀπὸ τόσα χρόνια σκλαβιᾶς, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπαιδευσίας του, νὰ γίνει θύμα δημαγωγῶν». Γι’ αυτὸ θεωρούσε ότι και η Εθναρχούσα Εκκλησία, μπορούσε να συμβάλει στη σωτηρία του Έθνους, όπως έπραξε κατά τη μακραίωνη περίοδο της δουλείας. Στον αγώνα του αυτό βρήκε αρκετούς επιφανείς Έλληνες του εξωτερικού ως συμπαραστάτες, στους οποίους απευθύνεται για να βοηθήσουν οικονομικά τον Αγώνα με την επίκληση «Σώστε την Ελλάδα». Ταυτόχρονα τους καλεί να σώσουν «τα ελληνόπουλα της προσφυγιάς που ανέστια και αλίμενα περιπλανούνταν στην Ευρώπη και κινδύνευαν ν’ αφομοιωθούν στις ξένες πατρίδες». Σ’ άλλη επιστολή του σημειώνει: «Χωρίς πίστιν εις τον Θεόν, αγάπη προς την πατρίδα των και διατήρησιν της ελληνικής γλώσσης, χάνονται εν τη ξένη οι ελληνόπαιδες». Αποκαμωμένος από τους διπλωματικούς του αγώνες, κλίνοντας μια επιστολή του προς τον κερκυραίο συμπατριώτη, φίλο και στενό συνεργάτη του Ανδρέα Μουστοξύδη, εξομολογείται: «Η μόνη μου ανακούφιση και χαρά είναι το ν’ απασχολούμαι με τα παιδιά και τα σχολεία». Ο Καποδίστριας ζει και δραστηριοποιείται κατά τη σημαντικότερη περίοδο του βίου του στην Ευρώπη, αλλά δεν αφομοιώνεται απ’ αυτήν. Αντίθετα είναι εκείνος που επηρεάζει σε μέγιστο βαθμό τα ευρωπαϊκά πράγματα. Ενεργεί ως πιστός Ορθόδοξος, που έχοντας το χάρισμα της διακρίσεως, γνωρίζει αριστοτεχνικά να επιλέγει τα καλά στοιχεία της Ευρώπης (όπως στην περίπτωσή μας τις παιδαγωγικές μεθόδους των Ελβετών παιδαγωγών) και να απορρίπτει όσα απειλούν να αλλοτριώσουν την ελληνική ταυτότητα.   

Τελικά, πώς ενεργούσε στην άσκηση της πολιτικής και στην περίπτωσή μας της εκπαιδευτικής, ο Καποδίστριας; Στηριζόταν πρωτίστως στους Έλληνες ή Ελβετούς φίλους και συμβούλους του; Την απάντηση θα την λάβουμε μέσα από τα δικά του κείμενα. Σε μια επιστολή προς τον Πατέρα του εκμυστηρεύεται: «Είναι έργον μοναδικόν της προστασίας του Θεού και των θαυματουργών Αγίων, που αναξίως επεκαλέσθην με δάκρυα ειλικρινούς καρδίας», προσθέτοντας την φράση: «Πίπτων εις τους πόδας του Θαυματουργού Αγίου μας (Σπυρίδωνος) και της Αειπαρθένου Πλατυτέρας». Είναι έκδηλη η ησυχαστική του συνείδηση σε ένα ιδιωτικό γράμμα, που του επιτρέπει να αποκαλύψει τα μύχια της καρδιάς του. Σε κάποια άλλη επιστολή του θα δηλώσει: «Πρώτα είμαι Έλληνας... γιατί γεννήθηκα σε αυτή την χώρα... Είμαι Έλληνας από πατέρα και μητέρα. Είμαι με την χάρη του Θεού που μού ανέθεσε την κυβέρνησιν αυτού του πτωχού λαού... Είμαι Έλληνας εκ γενετής, από καθαρή αγάπη, από αίσθημα, από καθήκον και από Θρησκεία». Ο Καποδίστριας γνώριζε την παθογένεια της Ευρώπης, κάτι που θα το εκφράσει σαφέστερα και συχνότερα κατά την πολιτική του δράση στην Ελλάδα. Στο πρόσωπο του Μέττερνιχ αντιμετώπισε τη μεσαιωνική ευρωπαϊκή τυραννία, που προσπαθούσε να επιβιώσει. Γι’ αυτό θα επιδιώκει, η νεολαία, που με τη συνδρομή του σπούδαζε στην Ελβετία, «να σχηματισθή πρώτον ελληνιστί και όχι ελβετιστί η γαλλιστί. Η Ελλάς πρέπει πρώτον να μορφώνη Ελληνικώς την απαλήν ψυχήν των τέκνων της. Η δε Ευρώπη να τελειοποιή ύστερον τους ήδη εσχηματισμένους νέους». Η αιτία δηλώνεται στην επόμενη φράση «Ούτω το Έθνος φυλάττει τον εθνικόν χαρακτήρα του, δεν νοθεύεται».

Συμπερασματικά «τὸ πρόσωπο καὶ ἡ πολιτικὴ πράξη τοῦ Ἰωάννου Καποδίστρια ἔχουν δεχθεῖ πολλὲς ἑρμηνεῖες….Μπορεῖ μὲν νὰ ὀνομασθεῖ «εὐρωπαϊστής», διότι εὐεργέτησε τὴν Εὐρώπη ποικιλοτρόπως, ἡ εὐρωπαϊκὴ ὅμως πολιτική του καὶ οἱ συναφεῖς μὲ αὐτὴν στόχοι του, ἀποδεικνύουν, ὅτι ἐκεῖνος δὲν ἀπέβλεπε στὴν Εὐρώπη…τοῦ Ναπολέοντος ή τοῦ Μέττερνιχ, τῆς κληρονομικῆς-φεουδαρχικῆς ὀλιγαρχίας, ἀλλὰ σὲ μίαν Εὐρώπη, ποὺ προσδιοριζόταν ἀπὸ τὸ ἑλληνορθόδοξο φρόνημά του. Ἡ εὐρωπαϊκὴ δράση του ἀναπτυσσόταν παράλληλα μὲ τὴν ἑλληνικὴ πολιτική του. Αὐτὸ ὅμως σημαίνει, ὅτι ἦταν ἑνιαία καὶ ἀδιάτμητη προσωπικότητα, μία δὲ ἁπλὴ σύγκριση μὲ τὴ συνέχεια τοῦ πολιτικοῦ μας βίου πείθει, ὅτι ὁ Καποδίστριας ὑπῆρξε ὁ ΜΟΝΟΣ πολιτικός μας ἡγέτης βαπτισμένος ὁλόκληρος στὴν πατερικὴ Ὀρθοδοξία, ποὺ ὑπῆρξε ἄλλωστε καὶ ἡ παράδοση τῆς ἀρχαίας Ἑνωμένης Εὐρώπης».

πηγή &παραπομπές
http://ioannis-kapodistrias.blogspot.gr/2013/11/blog-post_18.html

To διαβάσαμε εδώ: http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2013/11/blog-post_20.html

Τιμητικές εκδηλώσεις Ρώσων για τον Ιωάννη Καποδίστρια στο Ναύπλιο

Περισσότερα εδώ

ΖΩΓΡΑΦΙΣΑΝ ΠΑΛΙ ΟΙ ΡΩΣΟΙ... ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΜΦΙΒΙΟ "ΚΑΛΑΣΝΙΚΩΦ" ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΙΝΑΖΕΙ ΤΑ ΠΕΤΑΛΑ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ... (ΦΩΤΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ)

Μόνο μια χώρα, η Ρωσία θα μπορούσε να κατασκευάσει ένα ολοκληρωμένο τυφέκιο ή και πιστόλι που να μπορεί να πυροβολήσει κάτω από το νερό γιατί χρειάζεται να διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία και εγκαταστάσεις.

Την καινοτομία στη στρατιωτική τεχνολογία έκαναν οι μηχανικοί στην Tula. Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να αναπτυχθεί με επίκεντρο - το αυτόματο Α-91.

Το όνομά του είναι «ADS» και μπορεί να ανοίγει πυρ όσο ο χρήστης είναι κάτω από την επιφάνεια του νερού, χρησιμοποιώντας ειδικά φυσίγγια, τα οποία περιέχονται σε «κανονικό» γεμιστήρα, όπως αυτός που χρησιμοποιείται στο ΑΚ-47 (Καλάσνικοφ). Για να αλλάξει «κατάσταση λειτουργίας», το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο χρήστης είναι να αλλάξει γεμιστήρα («κανονικός» για χρήση στην επιφάνεια, με τις ειδικές «υποβρύχιες» σφαίρες για χρήση μέσα στο νερό).

«Μέχρι τώρα οι μονάδες των υποβρυχίων καταστροφών ήταν αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν δύο είδη όπλων – ένα για χρήση μέσα στο νερό και το Καλάσνικοφ για τη στεριά. Τώρα απλά χρειάζεται να αλλάξεις γεμιστήρα» λέει ο Νικολάι Κομάροφ, επικεφαλής του τμήματος διεθνών οικονομικών σχέσεων της εταιρείας στο rostec.ru, σύμφωνα με δημοσίευμα του Russia Today.

Το μοναδικό υποβρύχιο φυσίγγιο με διαστάσεις των πυρομαχικών των τακτικών αυτομάτων δημιουργήθηκε από την TsKIB COO.

Τα υποβρύχια πυρομαχικά που πυροβολεί είναι διαμετρήματος 5,45 × 39-mm.  Απλά και μόνο με αλλαγή του γεμιστήρα για υποβρύχιες βολές, ένα νέο πυρομαχικό δίνει αυτή τη μοναδική δυνατότητα, ίδιο με τα συμβατικά πυρομαχικά για το πρότυπο "Καλάσνικοφ". Το ADS έχει ένα εκτοξευτή οπλοβομβίδων των 40 χιλιοστών VOG-25 και VOG-25P. Το κιτ μπορεί να περιλαμβάνει ένα τακτικό σιγαστήρα και διάφορα σκοπευτικά.

Eίναι μικρότερο από το περίφημο "Καλάσνικοφ" και πιο άνετο στη μάχη. Κατάλληλο για μονάδες ειδικών επιχειρήσεων για την παροχή χαμηλού θορύβου στις βολές. Υπάρχει επίσης ένας εκτοξευτής οπλοβομβίδων και μια τηλεσκοπική διόπτρα.

Σύμφωνα με τους κατασκευαστές του, η αποτελεσματικότητα και η ακρίβειά του είναι αντίστοιχες του «θρυλικού» ΑΚ-47. Το ADS προορίζεται να αντικαταστήσει το σοβιετικού σχεδιασμού ΑPS, που είχε σχεδιαστεί τη δεκαετία του 1970, το οποίο είχε πολύ περιορισμένες δυνατότητες εκτός νερού.

Πρόκειται για το πρώτο όπλο τέτοιου τύπου στον κόσμο και παρουσιάστηκε στην έκθεση εξοπλισμών Interpolitex 2013 στη Μόσχα. Η χρήση του από τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις αναμένεται να ξεκινήσει σχετικά σύντομα.

«Το βασικό του χαρακτηριστικό είναι ότι μπορεί να πυροβολεί τόσο μέσα στο νερό όσο και στη στεριά. Αυτή τη στιγμή καμία χώρα στον κόσμο δεν αναπτύσσει τέτοια όπλα, αναπτύσσουν μόνο υποβρύχια όπλα» είπε εκπρόσωπος της εταιρείας στο πρακτορείο ειδήσεων Ria.

Το ADS έχει δοκιμαστεί με επιτυχία από ειδικές μονάδες του πολεμικού ναυτικού, και αυτή τη στιγμή προωθείται με σκοπό τις εξαγωγές.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Μοντέλο: αυτόματο αμφίβιο τυφέκιο ADS
Βάρος με εκτοξευτή οπλοβομβίδων: 4,6 κιλά
Μήκος: 685 χιλιοστά
Διαμέτρημα: 5,45 x39 mm
Φυσίγγια: PSP-UD  για υποβρύχιες βολές, 7N6 για βολές στη ξηρά
Ποσοστό της ταχυβολίας: 800 σφαίρες / λεπτό
Αποτελεσματικό βεληνεκές στην ξηρά:  500 m

 

Το είδαμε εδώ: http://alithiastofos.blogspot.gr/2013/10/blog-post_1982.html

63 δισ. δολάρια σε αναπτυξιακό πρόγραμμα στην Αρκτική θα επενδύσει η Ρωσία

Περί τα δύο τρισεκατομμύρια ρούβλια (63 δισ. δολάρια) σχεδιάζει να δαπανήσει η Ρωσία μέχρι το 2020 σε ένα στρατηγικό πρόγραμμα που αφορά την ανάπτυξη της Αρκτικής, δήλωσε ο υπουργός Περιφερειακής Ανάπτυξης Ιγκόρ Σλουνγιάγιεφ, αναφέροντας ότι το εν λόγω σχέδιο, που περιλαμβάνει οικονομικά και κοινωνικά έργα, πρόκειται να υποβληθεί στο υπουργικό συμβούλιο έως την 1η Νοεμβρίου.

«Η κυβέρνηση αναμένει ότι περισσότερο από το ήμισυ του κόστους θα προέλθει από μεγάλες ρωσικές εταιρίες» είπε ο Σλουνγιάγιεφ στη διάρκεια της γενικής συνέλευσης του Βόρειου Φόρουμ, μιας διεθνούς ένωσης που στόχο έχει την υποστήριξη της αειφόρου ανάπτυξης σε περιοχές που εξαρτώνται οικονομικά από φυσικούς πόρους, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα. Πρόσθεσε δε ότι το ένα τρίτο της χρηματοδότησης του προγράμματος αναμένεται να προέλθει από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό.

Τα εδάφη της Αρκτικής διαθέτουν τεράστιες ποσότητες φυσικών πόρων που παραμένουν ανεκμετάλλευτες και οι οποίες τα τελευταία χρόνια αποτελούν αντικείμενο συγκρούσεων ανάμεσα στον Καναδά, στη Δανία, στη Νορβηγία, στη Ρωσία και τις ΗΠΑ. Οι αυξανόμενες θερμοκρασίες έχουν προκαλέσει τη μείωση του θαλάσσιου πάγου, κάνοντας έτσι ευκολότερη την πρόσβαση σε προσοδοφόρα υπεράκτια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Πηγή: RIA Novosti

Το είδαμε εδώ: rbth

ΒΑΘΙΑ Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ - ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΦΑΡΟ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΙΕΡΟ ΝΑΟ !!!

Τον ευλόγησε ο Πατριάρχης Μόσχας

Μετά την αερομεταφερόμενη εκκλησία που συνοδεύεται από αλεξιπτωτιστές ιερείς, και τους ναούς σε βαγόνια τρένων, στη Ρωσία βρήκαν έναν νέο τρόπο για να μας εκπλήξουν… τον φάρο προσκυνητάρι.Πρόκειται για μια μεταλλική κατασκευή βάρους δέκα τόνων που επιπλέει στον παραπόταμο Ιρτις του ποταμού Ομπ ο οποίος είναι...

Η συνέχεια  εδώ

Παγκόσμια πατέντα για την θεραπεία του καρκίνου από τον Έλληνα ερευνητή Γεώργιο Κόρδα – Kατοχυρώνεται και θα πουληθεί σε διεθνείς φαρμακευτικές εταιρίες κολοσσούς

Από την έρευνα αιχμής στην καινοτομία: το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας χρηματοδοτεί 33 νέα προγράμματα. Στην Ελλάδα, αποδέκτης της επιχορήγησης «Απόδειξη ορθότητας της ιδέας» του ΕΣΕ είναι ο ερευνητής, κ. Γεώργιος Κόρδας με το ευρευνητκό του έργο "Νανοδοχεία για στοχευμένη θεραπεία καρκίνου μαστού και προστάτη" ("Novel Targeted Nanocontainers for Cancer Therapy").

Ο κ. Κόρδας εργάζεται στο Εθνικό Κέντρο "Δημόκριτος" και είναι ειδικός στη νανοθεραπεία. Επιθυμεί να προωθήσει τα νανοφάρμακα για τη θεραπεία του καρκίνου, περιλαμβανομένου του καρκίνου του προστάτη. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του που χρηματοδοτείται από την ΕΕ αναμένεται να είναι ζωτικής σημασίας.


Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ΕΣΕ) ανακοίνωσε σήμερα ότι θα παρέχει επιχορηγήσεις ύψους 150.000 ευρώ η καθεμία σε 33 εξέχοντες ερευνητές, ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ του έργου τους και των καινοτομιών που μπορούν να αξιοποιηθούν εμπορικά. Οι επιχορηγήσεις στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας χρηματοδότησης «Απόδειξη ορθότητας της ιδέας» είναι ανοικτές σε επιστήμονες που ήταν ήδη δικαιούχοι επιχορήγησης από το ΕΣΕ.

Τα έργα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως είναι από τη νευροβιολογία και τη μηχανική μέχρι την αρχιτεκτονική και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η συνέντευξη της Ειρήνης Νικολοπούλου με τον Δρ. Γεώργιο Κόρδα:

Ε.Ν: Κε Κόρδα τι ακριβώς είναι αυτά τα νανοδοχεία για την θεραπεία του καρκίνου του μαστού και προστάτη;
Γ.Κ: Στην ουσία παίρνουμε τα φάρμακα που κυκλοφορούν στο εμπόριο και τα βάζουμε σε ‘’νανοδοχεία’’ που έχουμε αναπτύξει, σε ένα κατάλληλο δηλαδή περιβάλλον, ώστε το αντικαρκινικό φάρμακο να μην ‘’πειράξει’’ τους υγιείς ιστούς αλλά μόνο τα κύτταρα που έχουν προσβληθεί από τον καρκίνο. Χρησιμοποιούμε φολικό οξύ για τον καρκίνο του μαστού και τις ωοθήκες και leuprolide :Λευπρολίδιο για τον προστάτη.

Ε.Ν: Δηλαδή μόλις το leuprolide και το φολικό οξύ φτάσει στο καρκινογόνο σημείο θα αφήσει ανέγγιχτη την γύρω περιοχή;
Γ.Κ: Ακριβώς και το υπόλοιπο θα αποβληθεί σταδιακά από τον οργανισμό μέσω των ούρων. Τα νανοδοχεία αυτά είναι απολύτως μη τοξικά όχι σαν τις χημειοθεραπείες που καταστρέφουν τα πάντα. Στοχεύουν κατευθείαν εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη οξείδωση, θερμότητα και υψηλότερο pH, δηλαδή εκεί που υπάρχουν όγκοι.

Ε.Ν: Από πότε ξεκινήσατε αυτήν την έρευνα;
Γ.Κ: Στην ουσία κα Νικολοπούλου πρόκειται για το δεύτερο βραβείο μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση που χρηματοδοτεί αυτήν την έρευνα θα λέγαμε ότι είναι ένα βραβείο στο βραβείο. Δείξαμε ότι αναπτύξαμε αυτήν την τεχνολογία εδώ και μερικά χρόνια και τώρα πλέον είμαστε σε θέση να κατοχυρώσουμε την πατέντα μας Διεθνώς. Είμαστε σε επαφή με εταιρία στην Ολλανδία η οποία θα μας ετοιμάσει το business plan για να γίνουν επαφές με μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες που θα αγοράσουν στην ουσία τα νανοδοχεία μας και θα βελτιώσουν τα φάρμακα τους για τον καρκίνο του μαστού, των ωοθηκών και του προστάτη. Παράλληλα κάνουμε ενέργειες με Διεθνή Δικηγορική Εταιρία για να κατοχυρώσουμε αυτή την πατέντα παγκοσμίως.

Ε.Ν: Είναι μεγάλη η αγορά του φαρμάκου του καρκίνου;
Γ.Κ: Είναι πολύ μεγάλη 700 δις τον χρόνο, με περίπου αύξηση 10% ετησίως.

Ε.Ν: Κε καθηγητά κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, μήπως κάθε θεραπεία πρέπει να είναι πιο εξατομικευμένη;
Γ.Κ: Απολύτως ο άνθρωπος δεν μπορεί να δέχεται θεραπείες τυφλοσούρτι. Η Ιατρική οδηγείται σε απολύτως προσωπικές και εξατομικευμένες διαγνώσεις και θεραπείες έχουμε διαφορετικό DNA όλοι, έχουμε διαφορετική φύση.

Ε.Ν: Πρόσφατα γίνατε μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ερευνών, το European Research Council;
Γ.Κ: Πράγματι ο ίδιος ο πρόεδρος της απονομής των βραβείων Νόμπελ Ιατρικής, o Carl Heldin με κάλεσε με προσωπική του επιστολή να συμμετάσχω στο E.R.C. Ε, δεν τα παίρνει κάθε μέρα κανείς τέτοια γράμματα. Ομολογώ πως συγκινήθηκα.

Ε.Ν: Κε καθηγητά πλησιάσατε την κορυφή στον τομέα σας. Σαν άνθρωπος και σαν ερευνητής ποιο είναι το όνειρο σας;
Γ.Κ: Θέλω να βοηθήσουμε να επιμηκύνουμε τη ζωή του ανθρώπου να τον σώσουμε από τον καρκίνο ή έστω να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής του, να δώσουμε λύση στον καρκίνο επιτέλους. Δεν μπορώ άλλο να βλέπω να σκοτώνουν οι χημειοθεραπείες τους καρκινοπαθείς σαν να τους βαράνε με σκάγια…

anekshghta

aporrito

Ο Πούτιν αποκαλύπτει στους Αμερικανούς όλα όσα τους κρύβει ο Ομπάμα, με άρθρο του στην εφημερίδα «The New York Times»

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν με άρθρο του στην εφημερίδα «The New York Times» απευθύνεται στους Αμερικανούς πολίτες μία ημέρα μετά το διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να γίνει μία στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και ότι η όποια λύση θα πρέπει να βρεθεί μέσω του ΟΗΕ. Εξ’ ου και η πρωτοβουλία της Μόσχας να τεθεί υπό τη διεθνή κοινότητα το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας.
Πρωτοβουλία, η οποία σύμφωνα με το BBC έχει φέρει τη Ρωσία ένα βήμα μπροστά από τις ΗΠΑ στην κρίση της Συρίας, ενώ αν πετύχει το σχέδιο...

H συνέχεια εδώ

Ο Πούτιν κερδίζει στη Συρία

 

Πώς πήρε το πάνω χέρι – και πώς θα το χρησιμοποιήσει

Fiona Hill

Περίληψη:

Μετά από μήνες ακλόνητης στάσης (και σχεδόν μόνος) ενάντια στην επέμβαση στη Συρία, κατά τα τέλη του Αυγούστου, ο Πούτιν φάνηκε να υποχωρεί απέναντι σε ένα ενδεχόμενο χτύπημα των ΗΠΑ. Τώρα, ημέρες αργότερα, ο Πούτιν πιστεύει ότι έχει το πάνω χέρι και ότι είναι ο Ομπάμα ο οποίος είναι απομονωμένος.

Η FIONA HILL [1] είναι βασική συνεργάτις στο Ινστιτούτο Brookings και συν-συγγραφέας με τον Clifford Gaddy του βιβλίου με τίτλο Mr. Putin: Operative in the Kremlin.

Μετά από μήνες ακλόνητης στάσης (και σχεδόν μόνος) εναντίον μιας διεθνούς επέμβασης στη Συρία, από τα τέλη του Αυγούστου, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν φάνηκε ότι τελικά υποχωρεί [2] στην προοπτική ενός χτυπήματος των ΗΠΑ κατά του καθεστώτος τού Μπασάρ αλ-Άσαντ. Σίγουρα, δεν ήταν χαρούμενος γι’ αυτό, αλλά η χρήση χημικών όπλων κατά των αμάχων σε ένα προάστιο της Δαμασκού φαινόταν να είχε φέρει την τρέχουσα φάση τής κρίσης τής Συρίας στην αναπόφευκτη κορύφωση της. Απέναντι σε επανειλημμένες αμερικανικές και διεθνείς προειδοποιήσεις ότι μια χημική επίθεση ήταν η κόκκινη γραμμή για τιμωρία, η επίθεση της συμμαχίας στην Συρία φαινόταν απλώς ότι επίκειται σε μερικές ημέρες.

Ωστόσο, τα γεγονότα μετά την ρίψη των χημικών απροσδόκητα λειτούργησαν υπέρ τού Πούτιν. Πρώτα ήρθε η βρετανική κοινοβουλευτική ψηφοφορία που εμπόδισε την πρωτοβουλία τού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε αμερικανική στρατιωτική επίθεση. Στη συνέχεια, ήρθε η απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να θέσει το θέμα σε ψηφοφορία ενώπιον ενός απρόθυμου Κογκρέσου. Η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι - σε αντίθεση με το Μάλι - δεν θα προχωρήσει μόνη της στη Συρία. Και ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-Μουν δήλωσε ότι η ομάδα επιθεώρησης χημικών όπλων που είχε αποσταλεί στη Συρία θα χρειαστεί χρόνο για να ολοκληρώσει το έργο της πριν αποφασίσει εάν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για να εγκρίνει ο ΟΗΕ την χρήση βίας.

Τώρα, καθώς ο Πούτιν φιλοξενεί την σύνοδο κορυφής των χωρών τού G-20 στην Αγία Πετρούπολη, βλέπει μια νέα ευκαιρία για τη Ρωσία. Δεδομένης της σαφούς απροθυμίας όλων των πλευρών να αναλάβουν αποφασιστική δράση, ο Πούτιν πιστεύει ότι μια επίθεση μπορεί να αποτραπεί, ή, τουλάχιστον, να περιοριστεί σε μια μονομερή αμερικανική δράση. Πέρα από κάποια γαλλική υποστήριξη, και κάποιες δευτερεύουσες επευφημίες από τους Τούρκους και τον Αραβικό Σύνδεσμο, ο Ομπάμα – και όχι ο Πούτιν - θα βρεθεί μόνος του. Και η Ρωσία δεν θα είναι πλέον απομονωμένη σχετικά με την Συρία.

Κατά την τελευταία εβδομάδα, ο Πούτιν έχει χρησιμοποιήσει μια σειρά από προσεκτικά οργανωμένες δημόσιες εμφανίσεις και συνεντεύξεις για να ανατροφοδοτήσει τον σκεπτικισμό σχετικά με τη χρήση βίας. Έχει προωθήσει την ιδέα ότι οι αντάρτες τής Συρίας ξεκίνησαν την χημική επίθεση από μόνοι τους για να προσελκύσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και να ανακτήσουν έδαφος σε έναν εμφύλιο πόλεμο που έχουν χάσει. Ενεπλάκη σε έξυπνα ενορχηστρωμένες πράξεις πολιτικού θεάτρου, συμπεριλαμβανομένης της ενθάρρυνσης βουλευτών τής ρωσικής Δούμας να προσεγγίσουν τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ πριν από την ψηφοφορία. Ο Πούτιν υπήρξε ορθολογιστής όταν απηύθυνε έκκληση για ανασκόπηση των δεδομένων, και δείχνοντας την σημασία τού να μην παίρνει κανείς βιαστικές αποφάσεις. Έχει, επίσης, αφήσει ανοικτό το ενδεχόμενο ότι η Ρωσία θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν ρόλο στη δράση του ΟΗΕ κατά του συριακού καθεστώτος - εάν ο γενικός γραμματέας λάβει αδιάψευστες αποδείξεις ότι ο Άσαντ διέταξε την χρήση χημικών όπλων κατά των ίδιων των πολιτών του. Ο Πούτιν έχει τονίσει την ανάγκη για εφαρμογή υψηλών προτύπων σχετικά με τα αποδεικτικά στοιχεία ώστε να αποφευχθούν λάθη τού παρελθόντος, όπως η τιμωρητική επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ, βάσει ελαττωματικών πληροφοριών σχετικά με όπλα μαζικής καταστροφής.

Είτε αυτές οι κινήσεις είναι ειλικρινείς είτε όχι (το πιο πιθανό είναι πως, όχι), συντονίζονται με το κοινό αίσθημα στη Ρωσία, και με κάποιους εκτός Ρωσίας που αντιτάχθηκαν σε προηγούμενες αμερικανικές στρατιωτικές δράσεις. Ο Πούτιν έχει συγκεντρώσει όλα τα επιχειρήματα κατά της παρέμβασης και, με την επανάληψή τους, έχτισε μια θέση για τον εαυτό του ως υπερασπιστή του διεθνούς δικαίου και των διεθνών αρχών. Παρουσίασε τον εαυτό του ως έναν έξυπνο ηγέτη ο οποίος αναγνωρίζει μια πρόκληση όταν την βλέπει και αρνείται να καταπιεί το δόλωμα. Είναι έτοιμος να δηλώσει μια ηθική νίκη τής Ρωσίας και να λάβει τα εύσημα αν ο Ομπάμα απομακρυνθεί τελικά από μια απόφαση για παρέμβαση.

Επιπλέον, στις δηλώσεις του για τον Ομπάμα, ο Πούτιν δεν προσέβαλε τον πρόεδρο προσωπικά, ούτε αμφισβήτησε άμεσα την ακεραιότητά του. Τα πλήγματά του στη θέση των ΗΠΑ ήταν επιτήδεια. Ακόμα και αν κάποιος δεν εμπιστεύεται τα κίνητρά του, είναι σαφές ότι ο Πούτιν έχει θέσει τον Ομπάμα τουλάχιστον στην δύσκολη θέση να πρέπει να δικαιολογήσει γιατί έσυρε κόκκινες γραμμές για την χρήση χημικών όπλων στην Συρία και γιατί δεν μπορεί να περιμένει την απόφαση του ΟΗΕ - και όλα αυτά ενώ ο Ομπάμα είναι στη Ρωσία, μπροστά σε ένα γενικά επιφυλακτικό ακροατήριο των G-20.

Ο Πούτιν είναι ιδιαίτερα ικανός στο να διατηρεί τους αντιπάλους του εκτός ισορροπίας. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ομπάμα είναι ο αντίπαλος του Πούτιν για το θέμα τής Συρίας. Από την αρχή, ο στόχος του Πούτιν ήταν να σταματήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες από το να επιτεθούν κατά του συριακού καθεστώτος - όχι για την προστασία του Άσαντ, αλλά για την προστασία της Ρωσίας. Ο Πούτιν θέλει έναν ισχυρό ηγέτη στη Συρία που να μπορεί να κρατήσει τα πράγματα υπό έλεγχο. Θέλει να είναι βέβαιος ότι οι τρομοκρατικές ομάδες που έχουν δεσμούς με εξτρεμιστές στην ταραγμένη περιοχή τού Βορείου Καυκάσου της Ρωσίας δεν θα στραφούν από τις επιχειρήσεις τους στη Συρία σε χτυπήματα εναντίον ρωσικών στόχων [3]. Ο Πούτιν έχει επίσης κάποια εμπειρία στον σχεδιασμό τής επίτευξης των στόχων του.

Εκμεταλλεύθηκε το γεγονός ότι τον υποτίμησαν και προεξόφλησαν τις δυνατότητές του – έχοντας χαρακτηριστεί ως το αδέξιο «βαρετό παιδί που κάθεται στο πίσω μέρος της τάξης» (όπως τον περιέγραψε ο Ομπάμα σε συνέντευξη Τύπου στις 9 Αυγούστου). Αυτή είναι μια εικόνα που ο Πούτιν έχει καλλιεργήσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Ως βαρετό παιδί στο Λένινγκραντ το 1960 και το 1970, ο Πούτιν κρυβόταν στο πίσω μέρος των αιθουσών διδασκαλίας αλλά ενεργοποιείτο στον ελεύθερο χρόνο του με την εκμάθηση του τζούντο. Έγινε ιδιαίτερα επιτυχημένος στο άθλημα – αγωνιζόταν και πήρε διακρίσεις σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Ο Πούτιν υπογραμμίζει συχνά το πόσο πολύ έχει επωφεληθεί από τις ιδιότητες του τζούντο. Από την φύση του θερμοκέφαλος και αποσπασματικός, ο νεαρός Πούτιν έμαθε την πειθαρχία μέσα από τη μελέτη τζούντο. Τον δίδαξε την αυτοσυγκράτηση. Η εκπαίδευσή του επικεντρώθηκε στο πώς να αξιοποιεί τα δυνατά σημεία των αντιπάλων του εναντίον τους, και πώς να περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να επωφεληθεί από τα λάθη τους. Η πραγματική ικανότητα στο τζούντο είναι να κρατάς τον αντίπαλο διαρκώς εκτός ισορροπίας, όχι να τον πιέζεις βίαια προς το ταπί. Η φινέτσα, όχι η δύναμη, είναι που κερδίζει πόντους από τους κριτές. Αυτή η ικανότητα ήταν ένα πολύτιμο περιουσιακό του στοιχείο όταν ο Πούτιν προσχώρησε στην KGB και έπρεπε, κυριολεκτικά, να στέκεται και να παρακολουθεί ήσυχα μέσα στις σκιές, περιμένοντας κάποιον να τα κάνει μαντάρα.

Ο Πούτιν ξέρει τι κάνει. Στέκεται πίσω, ενώ οι άλλοι κάνουν γκάφες και ενεργούν εν θερμώ. Κεντρίζει και εξοργίζει τους αντιπάλους του, ώστε οι ίδιοι μπερδεύονται και κάνουν την δουλειά του αντί γι’ αυτόν. Ο Πούτιν σκοπεύει να κερδίσει στα σημεία αυτόν τον συγκεκριμένο γύρο τού αγώνα για την Συρία. Η απόφαση κατά τη χρήση βίας στη Συρία, ένας εν αμηχανία Ομπάμα, η προοπτική μιας μονομερούς επέμβασης των ΗΠΑ που θα ξεκιήσει χωρίς καν την επίσημη έγκριση του αμερικανικού Κογκρέσου – όλα αυτά μπορούν να μετατραπούν σε μια ρωσική νίκη, αν ο Πούτιν κρατήσει την ψυχραιμία του. Στο φόντο της συνόδου κορυφής των G-20, η διεθνής κοινότητα θα είναι ο κριτής τού κατά πόσον ο Πούτιν ή ο Ομπάμα έχει κάνει τις πιο επιδέξιες κινήσεις.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/139905/fiona-hill/putin-scores-on...

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.foreignaffairs.com/author/fiona-hill
[2] http://www.nytimes.com/2013/08/29/world/middleeast/putin-on-syria.html
[3] http://www.foreignaffairs.com/articles/139079/fiona-hill/the-real-reason...
Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr

 

Πηγή:  infognomonpolitics

Αγρίεψε στη G20 ο Πούτιν - Τα “αντίποινα” (σιωνιστικά κολπάκια) του Ομπάμα…

Καλά, είναι γνωστό ότι ο Πούτιν  “δεν μασάει”. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΑ ΕΓΧΩΡΙΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΤΥΠΟΥ  ΓΑΠ,  ΣΑΜΑΡΑ, ΤΣΙΠΡΑ …  Ήταν ο Μόνος που  υπερασπίστηκε ΜΕ ΣΘΕΝΟΣ   την Ελληνικότητα του  Μεγαλέξανδρου και της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, πράγμα που δεν έκαναν ΠΟΤΕ  τα Ασπόνδυλα που ονομάζουμε  “Έλληνες” πολιτικούς. Και όλα αυτά, όταν οργίαζαν οι ΜΚΟ του Σόρος στα Σκόπια ΚΑΙ  στην Ελλάδα για να παρουσιάσουν τον Μεγαλέξανδρο ως Μακεδόνα, με ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ τον ΣΥΡΙΖΑ και...

 Η συνέχεια εδώ

ΑΝΤΙΕΒΡΑΪΣΜΟΣ - ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

http://esxatianasxesi.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8425.html

Σε ρόλο-κλειδί τα ρωσικά πολεμικά πλοία στη Συρία

Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας έφτασαν τις τελευταίες ημέρες στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Τα μεγάλα αποβατικά σκάφη των στόλων της Μαύρης και της Βαλτικής θάλασσας Novocherkassk και Minsk, καθώς και το πλοίο συλλογής πληροφοριών του στόλου της Μαύρης θάλασσας Priazovje απέπλευσαν για τη Μεσόγειο από τη βάση του ΠΝ στο Νοβοροσίησκ. Το ΓΕΝ ανακοίνωσε ότι...

H συνέχεια  εδώ

Συγκλονιστική ομιλία του Πούτιν, ο οποίος ξεσκεπάζει τη ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ (ελληνικοί υπότιτλοι) - Την έθαψαν ΟΛΑ τα ξεφτιλισμένα ΜΜΕ

«ΚΛΙΚ» ΕΔΩ

Στη Ρωσία ο Α/ΓΕΑ

	ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ
	ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΥΠΟΥ

		Αρ. Ανακ. 073/2013
		Αθήνα, 4 Σεπτεμβρίου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ
Επίσημη Επίσκεψη Α/ΓΕΑ στη Ρωσική Ομοσπονδία

Ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (Α/ΓΕΑ), Αντιπτέραρχος (Ι) Ευάγγελος Τουρνάς, παραβρέθηκε στη Μόσχα, από 31 Αυγούστου έως 3 Σεπτεμβρίου 2013, ως επίσημος προσκεκλημένος της Οργανωτικής Επιτροπής του "Spasskaya Tower International Military Tattoo 2013", το οποίο τελείται υπό την αιγίδα τού Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Στο πλαίσιο της επίσκεψής του συναντήθηκε και είχε συνομιλίες με τον Αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Πτέραρχο Viktor Bondarev, ο οποίος τον ξενάγησε στην "Παγκόσμια Έκθεση Αεροπορίας και Διαστήματος MAKS 2013" και παρακολούθησαν από κοινού Αεροπορική Επίδειξη των σύγχρονων αεροσκαφών MiG-35, Su-35 και T-50. Επίσης, πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον Γενικό Διευθυντή της Ρωσικής Κρατικής Εταιρείας Αμυντικών Εξαγωγών "ROSOBORONEXPORT", κ. Anatoly Isaykin, με τον οποίο συζήτησαν θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος με έμφαση στο Οπλικό Σύστημα (Ο/Σ) S-300. Κατά τις παράλληλες εκδηλώσεις του φεστιβάλ, ο κ. Αρχηγός επισκέφθηκε το περίπτερο του Υπουργείου Τουρισμού, το οποίο είχε αναπτυχθεί από τον ΕΟΤ στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, με σκοπό την τουριστική προβολή της χώρας μας.

	Σμήναρχος (Ι) Αλέξανδρος Μαρίνος
	Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΑ