Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Δεκαετίες από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, και οι συζητήσεις για τον τελευταίο Τσάρο που εκτελέστηκε, μαζί με την οικογένειά του, μετά την επανάσταση του 1917, δεν λένε να κοπάσουν. Κοινή πεποίθηση είναι η ανάγκη μιας ψύχραιμης επιστημονικής ιστορικής έρευνας.


Η εικόνα του τελευταίου αυτοκράτορα Νικόλαου Β' έχει περάσει από τρεις σημαντικές περιόδους. Η πρώτη, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, διαδέχτηκε τις αντιλήψεις που κυριάρχησαν την περίοδο της “περεστρόικα”. Σύμφωνα με αυτές, η εκτέλεση όχι μόνο του Νικόλαου, αλλά και των παιδιών και των υπηρετών του, ήταν ο προάγγελος της κατοπινής σοβιετικής καταστολής. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο, ακόμα δεν είχαν γίνει σοβαρές έρευνες για την πολιτική του και τον τρόπο που ασκούσε ο Τσάρος την εξουσία του.
Στην αρχή της δεκαετίας του 1990, έκανε την εμφάνισή της στη Ρωσία η ονομαζόμενη γραμματεία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Εξωτερικού, η οποία ήδη από το 1981 είχε ανακηρύξει τον Νικόλαο, Αγιο. Τότε, σε κάποια μέρη της Ρωσίας, άρχισαν να τιμούν τον τελευταίο αυτοκράτορα ως Αγιο. Στην αρχή του ‘90, όμως, το Πατριαρχείο της Μόσχας ετάχθη κατά της αγιοποίησης. Η Ειδική Επιτροπή εξέφραζε αντιρρήσεις. Αφορούσαν κυρίως στην παραίτησή του από τον...

Η συνέχεια  εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου